Van ''kakkerlak'' tot kakkerlak

Morgen onze 1e werkdag, maar we zullen bij het begin beginnen. De aankomst in Cyprus was goed. Er stond een iets wat chagerijnige man op ons te wachten maar eenmaal richting Paphos begon die wel wat te praten. Ze rijden hier aan de andere kant van de weg en er komt ook nog eens bij dat ze rijden als gekken. Niet bepaald een veilig gevoel als je bij iemand in de auto stapt. De strepen op de weg nemen ze niet zo nauw en knipperlichten kennen ze ook niet. Eenmaal gelukkig veilig aangekomen in het hotel keken we onze ogen uit. Wat is het hier onbeschrijvelijk mooi! Om over het weer nog niet te spreken want vergeleken bij Nederland is het fantastisch. Met lood in onze schoenen liepen we richting een kleine, kale man. Hij stelde zich voor als (de beruchte) meneer Takis. 'wordt vervolgd'. Die ons voor een achteraf verschrikkelijk ongemakkelijk en vooral zwijgzaam, diner uitnodigden. Godzijdank hebben we het 3 gangen diner er binnen een uur door heen gejaagd. Gebroken en saggo kwamen we aan in ons smerige kale ongezellige appartement. Als klap op de vuurpijl ook nog eens een lege voorraadkast, snoeppot, koelkast en vriezer. Kortom: tijd op te janken. Wanhopig opzoek naar leven in 1 van de 10talen kiosken, hebben we de hoop maar opgegeven.
We besloten te gaan slapen om de 1e dag achter ons te laten.
Eenmaal wakker geworden met opgezette klieren en een stijve rug, sprongen we onder de pisstraal die uit de douchekop kwam. Nog meer uitgeput dan de dag ervoor haasste we ons naar het hotel waar we optijd aankwamen. Wat werden wij deze dag geleefd: van overal afgedropt worden voor werkkleding tot 20 minuten de tijd hebben om heel ons boodschappenlijstje af te werken. Hierdoor leren we ''de chauffeur'' kennen. Tot dit moment vragen wij ons nog steeds af wat de precieze functie is van deze man. Vliegens vlug naar het hotel voor de afspreek met de F&B manager. Met de intentie om ons gerust te stellen liepen we met een brok in onze keel zijn kantoor uit: niet dezelfde vrije dagen, verschillende werktijden en een boekwerk aan regelsn.
na deze teleurstellende mededelingen vonden we het hoogtijd onszelf te verwennen.
Nu schrijven deze blog bij kaarslicht met een glas wijn en in ons leuke opgefleurde roze appartement kunnen we er wel om lachen.
Oja, het gillend afmaken van de 5cm grote kakkerlakken zullen we jullie maar besparen.
Veel liefs Inge, Karlien & Demi